Wspólnota Matki Bożej z Lourdes została założona w 1900 roku przez ojca Ferckena, księdza holenderskiego pochodzenia.
W tym czasie dzielnica Göztepe w Izmirze była małą wioską zamieszkałą głównie przez chrześcijan pochodzenia łacińskiego. Językiem używanym w tej parafii zawsze był francuski, język używany przez prawie wszystkich katolickich chrześcijan w tamtym czasie.
Parafia została założona pod wezwaniem "Matki Bożej z Lourdes", bez wątpienia ze względu na silną obecność francuskich duchownych w Imperium Osmańskim.
Kościół prowadził intensywne życie duszpasterskie aż do lat sześćdziesiątych XX wieku. Nagły spadek liczby chrześcijan doprowadził do stopniowego kurczenia się parafii.
Domeniccy księża z parafii Matki Bożej Różańcowej przez wiele lat odprawiali niedzielne msze, głównie w celu utrzymania budynku kościoła, chociaż nie było aktywnej wspólnoty wiernych. W tym czasie utrzymanie kościoła powierzono rodzinie muzułmańskiej.
Od 2006 roku wszystko zaczęło się zmieniać. Po wielu afrykańskich studentach (frankofonach), francuski ksiądz przybył do pracy misyjnej. W ten sposób dzielnica zaczęła się odradzać. Opieka duszpasterska została zapewniona społeczności francuskojęzycznej, hiszpańskojęzycznej i tureckiej.
Rozpoczęły się gruntowne remonty, zarówno w rezydencji, jak i w kościele.
Pandemia zmieniła wszystko. Zarówno Hiszpanie, jak i Afrykanie wyjechali do swoich krajów. Pozostała tylko społeczność turecka.
Ksiądz został przeniesiony do innej dzielnicy, gdzie nadal służy społeczności francuskiej i tureckiej.
Obecnie wspólnota wiernych składa się z dorosłych, którzy przeszli z islamu na katolicyzm; ochrzczonych, a także Turków w dużej grupie katechumenalnej.